Comentario da exposición: Animación

Radical cambio con respecto a todas as exposicións anteriores, como se dunha arma de dobre filo se tratase. Por unha banda a posibilidade de que a nova experiencia poida dar un enfoque máis amable e máis relaxado a un tema con tanta historia e técnica como é a animación e os seus distintos tipos; pero por outra banda correr o risco de que, coas circunstancias nas que se deu (a falta de tempo pola desafortundamente mala distribución dos tempos das exposicións anteriores) puidera facer que os asistentes puidesen considerar que un video de 40 minutos se fixera algo longo para estar cos ollos fixos nun punto coma se dun documental se tratase.

Na miña opinión a segunda opción queda descartada polo tratamento divertido e hilárico con que se tratou o tema da animación, que a priori poida parecer un tema asequible, pero que leva dentro de si un grande trasfondo, moita historia, técnica, tecnoloxía, personaxes... vamos, que non se fai nunha tarde (creo).

Quizáis a parte que máis atención me fixo prestar fora a dos debuxos animados, talvez por ser algo tan propio de nós e que de nenos tanto adorabamos que é imposible renegar diso. Porén, a animacion dixital, e a idolatrada animación con plastilina de Raquel (un hobbie verdadeiramente interesante), fan que pequenos imprevistos de son pasen desapercibidos.

Foi unha pena que non dera tempo a pasar o video final na clase, pero é digno de ver, por favor que ninguén o deixe de ver.

Comentario da exposición: Piratería e propiedade intelectual

Tema de actualidade pero arduo á vez aínda que tamén ven de crear polémica recentemente e que segue a crear, aínda que moitos consumidores de contidos multimedia están desinformados ao respecto.

O comezo da exposición é realmente necesario; que é a propiedade intelectual e, polo tanto, en qué casos podemos falar de piratería. A posesión de ideas ou de creación mentais que nos pertencen é unha actividade creativa vinculada dende o inicio da súa existencia ao ser humano, tanto como o segundo termo, a apropiación das ideas alleas como se fosen propias. Verdadeiramente, hai moita confusión ao respecto, sen embargo a lexislación existente, é non demasiado difusa; considérase delito sempre e cando haxa ánimo de lucro no uso de material en cuestión.

Ante isto é incomprensible que se impoña un "cánon" ou compensación por copias privadas cando a Lei permite, para uso particular, que calquera poida facer unha copia dunha película ou dun DVD calquera, case coma o tratamento que se lle poida dar a un ladrón. Poida que non roubara, pero por se acaso, cóbranme de anteman.

Uns interesantes videos dun avogado arredor deste tema, deixa claro este aspecto que veño de comentar, certos delitos que se consideran a simple vista de maior gravidade teñen penas ou multas menores á que poida ter o pirateo dun CD ou dunha película.

Tampouco esquecer a referencia á nova lei antidescargas que recentemente se veu de aprovar para poñer en práctica canto antes. Un peche masivo de web non parece unha solución real que poida funcionar, pero iso non ten cabida aquí. Exposición completa e ben estruturada.

Comentario da exposición: Retoque fotográfico

Quizáis unha das exposicións que trata un dos temas dos máis polémicos e actuais que hoxe en día nos rodea nos medios de comunicación de case calquera tipo.

Unha referencia á ética do retoque ponnos a todos en situación coas situacións posibles e comprensibles nas que o retoque fotográfico é admisible, tales como a corrección de erros, mentres que hai diversidade de opinión sobre a súa utilidade e utilización do Photoshop con fins tales como embelecer ou venta de imaxe a través das seccións e apartados de post-produción.

En ningún caso é ético nin admisible, ou non debería selo, o retoque da imaxe, fixa ou en movemento, como acción falseadora da realidade, obxectivo que se poñen moitos grafistas e profesionais do sector para conseguir manipular e falsear unha realidade inexistente.

Unha aportación interesante foi a aportación recollida por alguén próximo pero entendido no sector coma Vítor Vaqueiro cuxa opinión foi un punto de ignición á hora de analizar valorar a viabilidade do retoque e a intención coa que se utiliza, facendo especial fincapé na resta de credibilidade que o excesivo retoque lle está a supoñer á fotografía, pioneira reprentadora da realidade.

El video en la web, comentario exposición

No traballo de Ivan, Rosa e Sandra falouse do video na web.

- O principal referente foi Youtube inventado por Chad Hurley e que usa a tecnoloxía macromedia, os videos que se poden subir deben ter un tamaño limitado e pouco a pouco introdiciuse o sistema de High Definition nalgúns videos de Youtube. Actualmente Youtube admite moi diversos formatos a pesar de que nun primeiro momento só utilizaba avi e algún máis.

Foi unha pena que non puideran explicar como introducir un video en dreamweaver xa que sería proveitoso para introducilo na nosa web.

Os videos poden subirse tamen como complemento en redes sociais, ou outras paxinas similares a youtube como metacafe, dailymotion ou dalealplay.

Foi tamén útil a referencia a seriesyonkis xa que é unha paxina que nos permite a todos ver series en internet de forma gratuita e sen necesidade de descarga. Con isto podemos ver as series incluso antes de que se estreen no noso país en Versión Orixinal.

Actualmente as páxinas de televisión estan introducindo a posibilidade de ver os programas en liña como telecinco, cuatro, antena tres ou la sexta con o sistema Streaming, o que resulta moi útil tanto para ver en directo os programas ou ben para velos despois da súa emisión.

Tamen se mencionaron nesta exposición os videoblogs que teñen un funcionamento similar os blogs ou fotoblogs pero con videos que non deben ter unha alta calidade xa que non admiten nin moitos formatos nin ficheiros de gran cantidade de datos.

Baixo a nosa opinión, a este traballo faltoulle a presentación de exemplos e un esquema máis claro na súa exposición. Pola contra, fixeron alusión a paxinas moi interesantes e moi importantes hoxe en día no mundo dos videos na web.

Os títulos de crédito

Neste traballo de David Olaya e Esteban tratouse a relación dos títulos de crédito co deseño gráfico e a súa capacidade de evocación da audiencia. Hai que diferenciar os títulos de apertura dos intertítulos usados no cine mudo, que servían para explicar o que ocorría na película.

A exposición desenvolveuse dun modo entretido, con exemplos que explicaban o que se estaba dicir como o de "Intolerancia" ou "Vertigo". Un dos exemplos o de "Intolerancia" de Griffith, que se fixeron cunha impresora óptica, querendo ser un modo de dar prestixio á película. Como curiosidade cabe destacar que Hitchcok comezara a súa carreira como grafista de títulos de crédito.En "Vertigo" traballou con Saul Bass creando unhos títulos de crédito que por si sós fan alusión a como se desenvolverá á película posteriormente, teñen un claro enlace argumental e cheo de simbolismo.

Nos anos 60 consolidouse unha división nos titulos de crédito unha secuencia de obertura da película e o roll do final que nos mostra tódolos actores e persoas que participaron na montaxe da película.

No que se refire á relación coa tipografía comézanse a usar tipografías brancas sobre fondo negro pero coa súa evolución había que marcar que persoas aparecían no filme por tanto os títulos créditos gañaron máis importancia.

Hai directores como Copolla, Woody Allen e Fellini que rexeitan os títulos de crédito moi rechamantes e usan títulos simples que seguen coa tónica de branco e negro, máis sobria e elegante.

A introducción de obxectos nos titulos de crédito ten o seu maior exemplo en Seven permite introducir ó espectador moito mellor na atmósfera da película.

Os titulos de crédito pasaron logo a ser un logotipo da película, estilo a que se usaba no western.

Pareceunos curiosa á creación de personaxes como a pantera rosa por Fitz Frelleng que tamen facía títulos de credito.

Gustounos moito o video final dos titulos de credito feito polos nosos compañeiros. Foi un montaxe moi traballado e un bo resumo da historia dos titulos de credito e das súas distintas tipoloxías.

Slide Show da presentación Power Point e das fotografías utilizadas

Vídeos que acompañan o traballo

Análise da facilidade de uso nas redes sociais

GUIÓN

Introducción

• Presentación de Facebook, Tuenti e Twitter: puntos fortes e debiles de cada rede.
  
  
• Presentación das caracteristicas que unha paxina web debe ter, para o seu uso sinxelo.. “No me hagas pensar” “Intuitivas”.

• Explicar de xeito breve como desenvolveremos o noso traballo.

• Concepto de rede social.

Obxectivos

• Descubrir cales son as redes sociais de maior facilidade de uso, mediante unha análise comparativa entre estas.

• Reflexionar en que medida os servizos que ofrecen son mais ou menos sinxelos de usar.

Desenvolvemento

• Analizar se os criterios de facilidade de uso se cumplen nestas páxinas.

• Comparar en que páxinas estes criterios se cumplen en maior/ menor medida.
  

Conclusións

• Chegar a unha conclusión acerca de que modelo de deseño xeral siguen estas redes sociais.

• Reflexión acerca da relación: velocidade de acceso- facilidade de acceso – deseño da páxina.

• Concluir que elementos debe conter unha páxina para que sexa o máis facil de usar posible e seleccionar cal destas tres paxinas cumple mellor os requisitos de facilidade de uso.
  

Introducción

Neste traballo presentaremos tres redes sociais diferentes: Facebook, Tuenti e Twitter co fin de analizar que características permiten que sexa máis sinxelo ou máis dificil empregar unha ou outra. Para empezar sería importante sinalar o concepto de rede social:

Unha rede social é unha comunidade na cal, un número inicial de participantes envían mensaxes a membros da sua propia rede social invitándoos a unirse ó sitio. Os novos participantes repiten o proceso, crecendo o número total de membros. Os sitios ofrecen características como notificacións acerca da actividade dos membros da tua rede, invitacións a eventos entre membros, compartir fotografías, musica ou video, etc.

As redes sociais informáticas buscan fomentar as relacións sociais e para iso valénse das chamadas tres C’s:

• Comunicación (axudan a poñer en común coñecementos)
• Comunidad (axudan a encontrar e integrar comunidades)
• Cooperación (axudan a facer cousas xuntos)

Estes tres puntos son os responsables de que as redes sociais en internet se estean a converter nun elemento básico de integración social, xa que ser socio destas, implica unha mellor integración dentro do teu grupo de amigos ou de traballo. É dicir, por poñer un exemplo, se se organiza un evento como unha cena de traballo e as notificacións son enviadas a través desta rede, unha persoa que non este integrada non estará o día do que pasa ó seu redor na vida real, desta maneira estase a difuminar a liña entre o espazo online e o espazo real.

No noso traballo escollimos estas tres redes sociais, por ser as máis empregadas nos ámbitos nacional e internacional. Cada unha destas redes cumple unha función diferente pero o que nos interesa tratar é en que medida son fáciles de empregar calquera delas. Empecemos por sinalar os puntos fortes e débiles de cada unha:

Facebook: É a rede social de maior difusión no ambito internacional e conta cuns 350 millóns de usuarios en todo o mundo. Permite intercambiar fotos, videos, posúe unha gran cantidade de aplicacións nas cales che permite xogar online e gratuitamente cos teus contactos da rede. Facebook naceu como un proxecto duns estudiantes de informatica nunha universidade de EEUU co fin de estar conectados entre si e pouco a pouco acabou por converterse na rede social máis importante a nivel mundial por ser a máis difundida.

Tuenti: Esta rede é de moi recente creación e é accesible só por medio dunha invitación. Podemos decir que Tuenti é o Facebook español, xa que é a rede que maior crecemento sufriu neste país pola súa rapida difusión entre sobre todo universitarios e estudantes de nivel de secundaria. Conta cuns 6 millóns de usuarios un numero moi inferior o de Facebook pero estimase que mentres as conexións a Facebook son de 45 minutos as de tuenti rondan á hora ou duas horas. As características son semellantes as de Facebook pero posúe abundantes deficiencias en relacion a este no que se refire ós elementos da paxina.

Twitter: Esta ultima rede social da que trataremos no noso traballo caracterízase porque reduciu o concepto de “rede social” ó intercambio de mensaxes en tan so 140 caracteres,é dicir twitter permite informar os membros da tua rede do que estas a facer en cada momento de xeito moi breve. O numero de usuarios de Twitter é de 50 millons en todo o mundo sendo en España de 3 millóns. Twitter só permite subir imaxes a traves de paxinas externas e creando links externos o que é un punto negativo en canto ó tema da facilidade de uso. É a rede que maior difusión sufre entre xente famosa e a que permite agora á calquer usuario coñecer que estan facendo nese mesmo momento os seus actores, cantantes ou estrelas favoritas con un só click.

Despois de presentar estas redes de xeito breve procederemos agora a desenvolver o noso traballo no cal faremos unha comparativa entre estas redes facendo fincape en que elementos teñen en comun e en que se diferencian, amosando sempre cal é máis facil de usar. Hai que ter en conta que para que unha páxina sexa facil de usar debe posuír duas características fundamentais:

• Non facer pensar: o usuario da páxina cando quere exectuar una acción non quere ter que verse envolto en moitos rexistros, non quere ter que pensar moito o que facer, senón que a maioria de usuarios queren unha resposta inmediata.

• Intuitividade: esta segunda característica esta relacionada coa anterior, e refírese a que o usuario debe saber de antemán sen ter que buscar moito donde clickar en función do que queira facer.
  

Por tanto á hora de construir calquera paxina web ou neste caso rede social debemos ter en conta en que redes estas caracteristicas se cumpren e en cales non.

Ferramentas das redes sociais
As ferramentas que proporcionan en xeral as redes sociais en Internet son:

• Actualización automática da libreta de direccións
• Perfís visibeis
• Capacidade de crear novos enlaces mediante servizos de presentación e outras maneiras de conexión social en liña

Clasificación das redes sociais segundo unha axencia española

GENERALES:
- Facebook
- Hi5
- Netlog
- Ning
- Twitter

FANS
- Jugones: Xbox Live, Viciaos
- Bloggers: Alianzo, Bitacoras
- Música: RedKaraoke, MySpace , Nvivo
- Libros: Librofilia, Dejaboo
- TV/Películas: Catódicos, Mysofa
- Genealogía: Genoom, Kindo
- Gastronomía: TVCocina, Descorchados , Vinogusto
- Viajes: minube, Wolpy
- Moteros: Moterus, eburra
- Deportes: Incondicionales, Servifutbol

ESTADOS VITALES
- Jóvenes: Tuenti, Wamba
- Padres: Lazoos, Pequelia
- Abuelos: Abuelos en la red
- Salud: Vi.vu
- Vecinos: Mapalia, Guadalinfo

CONTENIDOS
- Fotos: Flickr, Fotolog
- Links: del.icio.us, Menéame
- Tiendas: 11870, Salir
- Vídeos: Youtube, Dalealplay

PROFESIONALES Y ACTIVISTAS
- Profesionales: Linkedin, Xing
- Activistas: Change.org, Tuplanet
- Innovación abierta: ideas4all
- Programadores y diseñadores: Domestika, NotasWeb
- Políticos: Las Ideas, Red Liberal, IloveIU

Conclusións

Neste punto imos valorar se as tres redes sociais que imos analizar responden aos criterios que se espuxeron antes para valorar a usabilidade destas redes sociais:

Tuenti:

En canto á facilidade de aprendizaxe – pantalla de rexistro sinxela e sintética. O novo usuário atopa a sinxela ao encontrarse nunha rede nova e consegue atraer ao internauta.

Unha vez pasada esta pantalla entramos no índex, O elemento principal do índex, como o das redes sociais que analizamos centra a súa atención nas novas e actualizacións dos membros da comunidade (ocupan a parte central).

No lateral esquerdo a información básica do perfil (Nome e acontecementos que te incumben), e eventos próximos, e á esquerda un chat cós contactos.

É un bo exemplo do que se falou antes “non me fagas pensar”. O usuario non ten que realizar moitas accions nin clickar demasiado pra acadar a que quere. As opcións máis recorrentes están nos laterais e no centro da paxina, e unha serie de opcións máis secundarias teñen o seu acceso na barra de botóns superior.

Facebook:

Pantalla de ingreso máis atractiva aínda que esixe máis atención ao usuario e desviar a mirada dos outros elementos, que a primeira vista parece irrelevantes neste momento.

Unha vez dentro, o novo usuario desta rede pode verse envolto nun caos de contidos e accesos porque o deseño da paxina non é qe se poida chamar precisamente “ergonómico”, senón que está excesivamente sobrecargado de tarefas e publicidade.

Esta e unha gran diferenza con tuenti, que aínda que seguen o mesmo esquema, éste reduce as dimensións da pantalla para non facer scroll continuamente, mentres que facebook prefire ampliar as súas dimensión e amosar máis contidos pero isto vai en contra dun principio básico de usabilidade, facer traballar ao internauta o menos posible.

Ademais a cantidade excesiva de opcións e tarear pode confundir ao usuario de tal forma que cando precise dalgunha en concreto pode que teña dificultades para atopala.

Certo é que en relación coas outras dúas redes que analizamos posúe moitas máis funcións, actividades e xogos online que poderiamos chamar “sociais” (xa que os demais membros da rede poden xogar de forma interactiva e cooperativa ás veces), aínda que se somos rigorosos, non son funcións esenciais e básica que unha rede social debe cumprir.

Twitter:

En contraposición a Facebook, Twitter amosa a meirande sinxeleza á que podemos chegar exprimindo o concepto de rede social.

Unha pequena barra de menú na parte superior dereita e unha columna central na que aparecen ligados as novidades referentes aos membros e amigos que teñamos na rede xunto coa nosa propia información de perfil e opcións básicas son a columna vertebral desta singular rede. Probablemente poidamos falar da rede máis ergonómica, xa que o espazo está adaptado ás necesidades do usuario, posúe os elementos que máis trascendentes lle resultan nun lugar central no cal pon a vista cando entra na páxina sen ter que desviar a vista a un lateral ou a outro para atopar as opcións que precisa máis a miudo.

O usuario non pensa, ten todo á vista e de fácil acceso, menos traballo e polo tanto máis rapidez de uso.

¿Pra que encher a páxina de funcións extrafalarias e trapalladas diversas se o usuario só precisa unha serie de funcións básica e primitivas? Premio.

Conclusións

• Modelo xeral:
  
  

Aínda que os tonos son diversos, as tres redes que comparamos teñen un punto en común, a cor azul. Dende un azul máis relexante e disimulado de facebook e twitter aos distintos tons de azul que emprega tuenti.

A parte central está habitualmente adicada ás novas e actualizacións recentes acontecidas na rede e aos membros da mesma, xa sexa con comentarios nos taboleiros persoais, novas fotos, etc.

Nos laterais, próximos ao centro, as funcións esenciais que o usuario emprega con maior frecuencia, aínda que con diferenzas no seu deseño e na ergonomía do espazo.

Por último, unha barra superior de botóns que adoitan presentar as mesmas funcións; o inicio, o perfil persoal, a bandexa de entrada de mensaxes privados e a opción de buscar máis xente na rede.

• Relación velocidade de acceso-facilidade-deseño:
  
  

Tuenti: boa rapidez de acceso, boa facilidade e bo deseño; unha rede equilibrada.

Facebook: lenta para acceder a ela, a facilidade para novos usuarios é reducida pero conforme o uso reiterado de facebook, vanse aprehendendo as súas funcións, e por último o deseño é quizais algo sobrecargada.

Twitter: Boa velocidade de acceso, enorme facilidade de uso aínda que cun deseño que pode parecer excesivamente simple ao lado das outras dúas.

• Elementos para maior facilidade de uso:

1. Accesos directos ou iconas ás opcións sen ter que facer moitos clicks.
2. Subida de fotos, videos... de forma múltiple, sen que reduza en exceso a velocidade de procesamento.
3. Posibilidade de contacto inmediato ou practicamente inmediata cos outros membros da rede (social – sociedade – socialización).